Golden Flame

Günün bu saatinde, bu tarz sorunlarla ilgilenmek genç adamı geriyordu. Yine sınıra yakın bir yerde isyan çıkmıştı. Babası, Windsor Dükü ile birlikte Veliaht Prensi de çağırmıştı, bir şeyler kapması için. Genç adam zaten bunları biliyordu, sorunlar karşısında nasıl titizlikle hareket etmesini 3 yaşından itibaren öğrenmeye başlamıştı. Ama babalar böyleydi işte. Onların gözlerinde siz her zaman bahçede koşuşturan, küçük yaramaz çocuklardınız. Asla büyümezdiniz. Eh, bir de babanız güçlü bir devletin kralı ise, ve sizde o devletin gelecekteki kralı iseniz, işler daha da sarpa sarıyordu. Eğitim üstüne eğitim, daha sonra da evlenme gibi bir olay, en sonunda da soğuk mezar. Hayat, Edmund için bundan ibaretti işte. Doğ, yönet, öl. Başka hiç bir şansı yoktu genç adamın. 23 yıllık hayatı boyunca -en azından 20 yılında- sadece eğitim görmüştü. Şimdi ise evlenmesi gerekiyordu. Artık yaşı geldi de geçiyordu, annesine göre. Her gün başka bir kız gösteriyor, bıkmadan usanmadan ona kız araştırıyordu. Bazen de oğlu adına ünlü balo sahiplerine mektuplar yazıyor, zorla adamı o balolara yolluyordu. Balolar güzel olabilirdi, eğer kızlar ve anneleri sinek gibi prense yapışmasalardı.

Babasının ve Benedict amcanın -Windsor Dükü demektense, amca demek daha samimiydi, genç veliahta göre- konuşmalarını uzaktan duyuyordu. Hafifçe başını salladı ve uykuya dalmamak için ekstra bir güç harcadı. Dün akşam gittiği baloda tanıştığı sarışın güzel onu o kadar çok yormuştu ki genç adamın hâlâ uykusu vardı. Babasının sözünü bitirmesini bekledi ve bitirdiği an doğruldu. "Çok sevgili ekselansları, izniniz olursa biraz hava almak istiyorum," dedi hafif hırıltılı bir sesle. Babasının gözlerinde gördüğü onay ışıltısının ardından Benedict amcaya döndü ve hafifçe başıyla selam verdi. Eğer biraz daha oyalansaydı odada, Windsor Dükü'nün ayağa kalkıp selam verdiğini, babasının ise hafif bir gülüşle güldüğünü ardından karşısındaki adama dönüp 'bu çocuğu sadece Viona yola getirir' dediğini duyabilirdi. Ama Edmund bir saniye bile beklemeden dışarı çıkmış, tahta oymacılıkla süslenmiş koridoru büyük adımlarla geçmeye başlamıştı bile.

Vitray çalışmasının olduğu bir cama denk geldiğinde odasına sadece bir kaç adım kalmıştı. Onun dikkatini çeken şey camdaki şaheser yada güneşin parlaklığı değil, toprak yolda zarafetle yürüyen kadındı. Küçüklük aşkı, artık küçük olmaktan çıkmıştı. Göğüsünü parçalıyordu bu aşk. Çok fazla görüşmemişlerdi. Küçükken arada bir saraya gelirler yada kral ve kraliçe yemeğe onlara giderlerdi. Her seferinde de küçük çocuk gelmek istediğini bildirir, eğer götürmezlerse sabaha kadar ağlardı. Artık her şey değişmişti. O küçük çocuk aşkı için ağlamıyordu artık, aşkı için savaşıyordu. Balolarda karşılaştıklarında sadece bir kaç kelime edebiliyorlar, sonrasında ikisi de birbirinden kaçıyordu. Bu Edmund için utanç vericiydi, isteyip de alamamak. Ama artık son raddeye gelmişti. Ya alacaktı, ya alacaktı.

Merdivenlerden bir prense -hele de bir veliaht prense- yakışmayacak biçimde koşarak indi. Etrafta gezinen nedimeler, uşaklar prenslerinin bu denli saçma hareketlerine şaşırıyorlar ve başlarını eğip yollarına devam ediyorlardı. Onlara burada bu öğretiliyordu, sorgusuz itaat. Genç adam biraz daha hızını arttırıp güneşli bir bahçeye merhaba dedi. Hoş, eğer annesi bu davranışlarını görse en ağır yelpazesiyle prensin kafasına vurur, herkesin önünde prensin yapması ve yapmaması gereken davranışlar hakkında uzunca bir nutuk çekerdi. Ama annesi burada değildi ve prens her şeyi yapmakta özgürdü. Biraz yavaşlayıp üzerine çeki düzen verdi, bu kılıkla leydisinin karşısına çıkamazdı. Ayağının altında çatırdayan çakıl taşlarının ardından toprak yola adım attı. Ve o an leydisini gördü. Bir çiçeği -sanırım bir orkide- kokluyordu. Görüntü o kadar muhteşemdi ki Da Vinci şu görüntüyü çizmek için mezarından kalkardı. Dağınık topuzundan sıyrılan bir kaç tel genç kızın yüzüne düşmüştü ve genç kızı kötü göstermek yerine harika gösteriyordu. Parıldayan ipek elbisesi ise görenleri kıskandıracak şekildeydi.

Genç kızın yanına ulaştı ve elinin üstüne ufak ama tutkulu bir öpücük kondurdu. Doğrulduğunda genç kızın yanaklarında beliren hafif kırmızılık gözlerine takıldı. Pürüzsüz ve narin elin iç tarafını okşamaya başlayarak sordu genç kıza; "Leydim, bugün nasılsınız acaba?"